به گزارش ارس‌نامه؛ سعید محمدی(معلم جوان اهری) نوشت: همه‌ی ما  تربیت شده معلمان هستیم. زمانی که برای خواندن حروف الفبا ذوق می‌کردیم، معلم بیشتر از ما ذوق می‌کرد؛ این یعنی معلم با پیشرفت شاگردانش شاد می‌شود و دوست دارد همیشه شاد باشد. برای شاد بودن در کلاس باید تمام ناخوشی‌ها، بی مهری‌ها، مشکلات، کاستی‌ها و… را در خود گم کند. مبادا دانش آموزان احساس کنند که معلملشان شاد نیست. ولی انگار معلمان این سرزمین سال‌هاست که شاد نیستند. 

 تا به حال به این فکر کرده اید که چرا یک معلم بعد از بازنشستگی خیلی زود پیر و فرتوت می‌شود؟!! به این فکر کرده اید که اکثر معلمان چرا پیرتر از سایر هم‌سن‌ و سالان شاغل خود در مشاغل دیگر دیده می‌شود؟!! علت همین شاد بودن در کلاس و ریختن مشکلات و ناشادی‌ها در دل است‌. معلم همه ناخوشی‌ها را به درون می‌ریزد و از درون فرو می‌ریزد؛ چون آن‌کس که می‌فهمد و درد می‌کشد ناگزیر عذابش بیشتر و فروریختگی اش بیشتر است. کار معلم تنها فهمیدن نیست بلکه فهماندن نیز کار معلم هست. شاید از نظر مردم کار ساده ای به نظر بیاید ولی موهای سفید معلمان مؤید این است که فهمیدن و فهماندن همزمان‌ با شاد بودن و خنده بر لب داشتن در کلاسی که سی نفر دانش آموز با نیاز‌های متفاوت، مشکلات مختلف و… نشسته اند، کاری بس دشوار و جانکاه است. یکی صبحانه نخورده، دیگری شب گذشته گرسنه خوابیده، آن‌یکی پول خرید مداد ندارد، این‌یکی اما کفش ورزشی ندارد. یکی هم از بیگاری نامادری به مدرسه پناه آورده و… در این کلاس علاوه بر مشکلات خویش، باید مشکلات این دانش آموزان را نیز تحمل کنی و شاد باشی!

 ناگفته نماند در شاد بودن دانش آموزان، نیز مشکل تازه ای است. نمی‌دانم این شاد چه فلسفه ای دارد که در ظاهر کلمه ای سه حرفی است اما در باطن، روح برخی پدران، مادران و دانش آموزان این سرزمین را در نور دیده است. معلمان می دانند که این شاد چیست و‌ تا کجا با ما خواهد‌ بود.

 وقتی در کلاسی باید شاد باشی، زمانی که کرونا آمده باید با "شاد" باشی و دانش آموزانت در "شاد" باشند. برای شاد بودن در کلاس هیچ وقت حمایت نمی‌شوی، برای با شاد بودن سرعت لازم را نداری و‌ برای در "شاد" بودن دانش آموزان،  امکانش را ندارند!

عکس: سعید قاسمی