به گزارش ارس‌نامه؛ جعفر خضوعی(روزنامه نگار اهری) نوشت: لغتنامه دهخدا انتخاب را "برگزیدن" و "بِه گزینی" معنا کرده است. کلمه انتخاب؛ "پسند کردن" و "گلچین کردن" نیز معنا شده است.
انتخاب با "تفاوت" معنا می یابد. برگزیدن از بین گزینه های متفاوت. بسیار متفاوت تا ارزش انتخاب کردن داشته باشد. 
انتخاب یک سیب از میان چند سیب معنا ندارد. و در معنای حداقلی است وقتی؛ در ظرف میوه انواع سیب باشد؛ قرمز، زرد و سبز.
وقتی ظرف میوه در میان می آید که در آن؛ سیب، گلابی، انگور، پرتغال، انار و… باشد، برگزیدن معنا می یابد.
وقتی میزبان "چایی" می آورد، فنجانی از سینی برمی داریم اما وقتی "چایی" و "قهوه" در سینی باشد، یکی را انتخاب می کنیم.
انتخاب یک حبه قند در قنددان انتخاب نیست، برگزیدن نیست، برداشتن است. اگر خرما و کشمش و توت هم با آن باشند، پیشخوان انتخاب مهیاست.
یک سوی انتخاب "گزینه ها"ست که با "رقابت" معنا پیدا می کند و سوی دیگر "انتخاب کننده ها" که با "سلیقه آن ها" معنا می یابد.
اصل؛ شناسایی و برگزیدن بهترین فکر و سلیقه و جمعی ترین فکر و سلیقه در جامعه است و نه برگزیدن بهترین فرد موجود در پیشخوان انتخاب. اصل؛ گلچین کردن افکار جامعه و سپردن نمایندگی آن به بهترین کاندیدای(حزب) ممکن است. 
 به عبارتی، اصل؛ برگزیدن بهترین و جمعی ترین فکر در جامعه(برای به کرسی نشستن) است نه صرفا انتخاب بهترین فرد(حزب) ممکن یا موجود(که برای نمایندگی کردن آن فکر انتخاب می شود).
کاندیداها نه در تعداد که در تفاوت؛ چندان باید باشند که سلایق متکثر و متنوعی را به صحنه ی" بِه گزینی" برآورند.