به گزارش ارسنامه؛ مهدی شنابی نوشت:

امروزه در علم مدیریت بازرگانی و تجارت نوین، تنها بخشی از سرمایه یک منطقه که مربوط به صنایع دستی خاص است، نیاز به بازاریابی های هزینه بر و هنگفت نمی خواهد. همگان در دنیا دریافته اند که صنایع دستی یکی از پربازده ترین عناصر در جذب سرمایه و اشتغال منطقه محور در آئینه صنایع دستی تمام قد دخ می نماید. صنایع دستی در هر کشور و در هر منطقه ای به "بازار آماده" تعبیر می شود که روز به روز بر شکوفایی آن کوشش بکار می بندند.

مبرهن و پرواضح است که شاخه های سرمایه گذاری برای صنعت نمی تواند حالی از توجه به صنایع دستی باشد. همان گونه که از نام "صنایع دستی" پیداست؛ آثاری که با دست تولید می شود، جزو صنعت است. 

غفلت از "ورنی" در اهر یعنی کنار گذاشتن یک صنعت که آماده بهره برداری های متنوع است و حال آنکه از این صنعت آماده بهره برداری غفلت شود و دنبال صنایعی افتاد که سر و ته آن ها و کم و کیف بهره برداری شان برای اهر و ارسباران نامشخص باشد؛ خسران واقعی است. هیچ گاه یک بعد از صنعت و بازرگانی نباید مورد توجه واقع شود. اهر همچنان که پیگیر کارخانه آهک هیدارته باید باشد؛ همانا نباید صنایع دستی مردمش را از دست بدهد. ورنی یک ظرقیت بسزا است.

اگر غفلت جایز بود چرا تبریز با آن همه کارخانه و صنایع پیشرفته؛ دنبال نمایشگاه فرش است؟!! چرا در تبریز نگفته اند فرش را کنار بگذارید و دنبال صنعت های دودی باشید؟!!

امسال برگزار نشدن جشنواره ورنی در اهر یک دوربرگردان تعجب برانگیز است که مسئولان را باید به تفکر و پیگیری وادارد؛ نه به این بن بست برسند که "با ورنی مشکلی حل نمی شود"

ورنی علاوه از حایز اهمیت بودن در تجارت و بازرگانی این خطه یک میراث است. در کجای دنیا با میراث فرهنگی که درون آن هزاران نقش و نگار میراثی و هنری خارج شده از قلب تاریخ و آیین ها نهفته است، کنار گذارده می شود؟!!

هم اینک منتظر بودیم تا در اهر نمایشگاه دائمی ورنی و صنایع دستی ایجاد شود نه اینکه تک گردهمایی و جشنواره آن با بی مهری به محاق غفلت و فراموشی سپرده شده و برگزار نشود.